(element konstrukcyjny)

См. также в других словарях:

• konstrukcyjny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} związany z konstrukcją w zn. 1., stanowiący część danej konstrukcji : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rysunek konstrukcyjny. Element konstrukcyjny. Błąd… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kształtka — ż III, CMs. kształtkatce; lm D. kształtkatek techn. «element konstrukcyjny (np. cegła, rura, element izolacyjny) o złożonym kształcie» Kształtka ceramiczna, szklana, kanalizacyjna. ∆ Kształtka rurowa «element do łączenia ze sobą poszczególnych… …   Słownik języka polskiego

• zawieszka — ż III, CMs. zawieszkaszce; lm D. zawieszkaszek techn. «element konstrukcyjny zawieszony przegubowo, na którym zamocowany jest przegubowo inny kolejny element; strzemię» …   Słownik języka polskiego

• bęben — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż, D. bębenbna, Mc. bębenbnie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} perkusyjny instrument muzyczny w kształcie walca o podstawach obciągniętych naprężoną błoną lub skórą : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• strzemię — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n IVb, D. strzemięmienia; lm M. strzemięmiona {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} oparcie dla stóp jeźdźca w kształcie dwóch metalowych pętli sczepionych rzemieniem przewieszonym przez grzbiet …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• belka — ż III, CMs. belkalce; lm D. belkalek 1. «długi odcinek obrobionego odpowiednio pnia drzewa o przekroju prostokątnym lub kwadratowym lub podobny przedmiot z betonu, żelaza, używany jako element konstrukcyjny budowli, maszyn itp.» Belki drewniane,… …   Słownik języka polskiego

• dysk — m III, D. u, N. dyskkiem; lm M. i 1. sport. «krążek drewniany okuty metalem używany w sporcie do rzutów w dal» Rzut dyskiem. 2. sport. «rzut dyskiem jako konkurencja sportowa» Ogłoszono wyniki w dysku. 3. med. «chrząstka międzykręgowa łącząca dwa …   Słownik języka polskiego

• dziobnica — ż II, DCMs. dziobnicacy; lm D. dziobnicaic żegl. «element konstrukcyjny statku łączący jego obie burty i będący przedłużeniem stępki i części dziobowej statku; stewa przednia» …   Słownik języka polskiego

• dzwon — m IV, D. u, Ms. dzwonnie; lm M. y 1. «sygnalizacyjne urządzenie dźwiękowe o kielichowatym kształcie, odlane zwykle ze stopu miedzi i cyny z dodatkami, wydające dźwięk wskutek uderzenia zwisającego wewnątrz serca o wieniec dzwonu lub przez… …   Słownik języka polskiego

• dźwigar — m IV, D. a ( u), Ms. dźwigararze; lm M. y techn. «poziomy element konstrukcyjny przenoszący na podpory główne obciążenia konstrukcji lub budowli, rodzaj belki mającej postać pręta, blachownicy, kratownicy itp.» Dźwigar dachowy, mostowy, stropowy …   Słownik języka polskiego

• dźwignia — ż I, DCMs. dźwigniani; lm D. dźwigniani «maszyna prosta, element konstrukcyjny w kształcie pręta o stałej osi obrotu, umożliwiający wykonywanie określonej pracy (np. podnoszenie ciężaru) mniejszą siłą, na odpowiednio większej drodze» ∆ Dźwignia… …   Słownik języka polskiego